ความเอ๋ย ความหนุ่ม
เหมือนไฟสุ่ม ขอนไม้ ไม่เห็นแสง
แต่ที่แท้ ความร้อน ระอุแรง
ถูกศรแผลง คลุ้มคลั่ง ขังอยู่ใน
ล่วงละเมิด ศีลธรรม ทำกรรมชั่ว
นั่นจะมัว บ้าตะบึง ไปถึงไหน
โอ้! ความหนุ่ม หนุ่มเช่นนี้ ดีอะไร?
ต่อเมื่อใด เย็นซึ้ง จึ่งดีเอย…
สิริวยาส.
