อย่ามัวเอาจิตไป…จับที่คนอื่น
ให้เรา…สำรวจ..ตรวจเช็ค..ที่ตัวของเราเองเท่านั้นพอ

ไม่ว่าสถาณการณ์จะเป็นอย่างไร…ให้เราฝึกใจไว้…อย่างนี้



ให้เรามามอง พิจารณาที่ตัวของเราเองว่า...ใจเราคิดอย่างไรกับสถาณการณ์นี้…เรื่องที่เกิดขึ้นแบบนี้แล้วอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิดของเราเป็นอย่างไร…มันมีโทสะขึ้นมามากไหม มีโมหะ หรือโลภะขึ้นมาไหม ?…

มองให้ทัน มองให้รู้… มองให้ออกว่ามันคืออะไร

อย่าไปเสียเวลา จ้อง…ที่ใครๆเลย
เสียเวลาเปล่า…สิ่งที่ได้ก็เกิดขึ้นในใจของเราเอง

….นักวิปัสสนากัมมัฏฐาน เองก็ยิ่งชัดเจนในคำนี้
มีอะไรก็ต้อง “กำหนด”…ต้องกลับมาดูที่กายใจของตนเอง

Comments

comments