“ผู้มีสติปัญญาย่อมรู้ธรมชั้นละเอียดอ่อนได้ไม่ยากนัก สามารถรู้เล่ห์เหลี่ยมกิเลสภายในจิตใจไม่ว่าซอกไหนมุมใด ท่านจะจับออกมาสับโขกอย่างไม่ปราณี…”
กิเลสเป็นตัวโรคร้ายและไม่สามารถมองมันเห็นด้วยตาเปล่า หรือกล้องส่อง…เมื่อใครมีกิเลสส่วนใดชนิดใดแล้ว ภายในตัวกิเลสมันจะกัดกินใจของบุคคลนั้นอย่างไม่มีวันพอ จนตายนั่นแหละมันจึงจะปล่อย…”

ธรรมะเป็นอาวุธสำคัญที่กิเลสหวั่นไหวเกรงกลัว เพราะรู้ทันกลอุบายของมัน..ผู้ปฏิบัติจะมีความอิ่มแห้งธรรมเหมือนอิ่มอาหารจะเข้าใจกันเองไม่ต้องถาม …เพราะธรรมเป็นของอิ่มของพอ…
แต่กิเลสมันไมค่อยมีความอิ่มมันหิวกระหายอยู่เป็นนิจ คนเราถ้ามีกิเลสเต็มตัวแล้ว…มันก็เหมือนหมูเราดี ๆ นี่เอง กินแล้วนอน ๆ จนอ้วนพีเขาก็นำไปขึ้นเขียงสับหั่นเท่านั้น…
ฉะน้นผู้ปฏิบัติธรรมเขาจึงไม่เลี้ยงกิเลส เขาทำลายกิเลสกันทั้งนั้น…พระอริยเจ้าทั้งหลายในอดีตที่ผ่านมาท่านรู้ทัน กิเลส…เมื่อกิเลสโยนมา ธรรมะโผนไป กิเลสโหดร้าย ธรรมะโหดดี ..อยากทราบต้องออกแนวรบ…
นักปฏิบัติคือ นักรบ เป็นต้องเป็น ตายต้องตาย จึงจะเอา กิเลสอยู่…กิเลสมีเท่าไหร่ ธรรมะต้องมีเท่านั้น…”

พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน
วัดป่าบ้านตาด
อ.เมือง จ.อุดรธานี

Comments

comments