“คนเรามันรักสุข เกลียดทุกข์นี่ หนักก็หนักอยู่ตรงนี้แหละไม่รับความจริง”
เราเกิดมานินทา สรรเสริญก็ดี อย่าไปรีบเอามาหมักไว้ในใจ ปล่อยผ่านไปเสีย…
ความรัก ความชัง ความโลภ ความหลง เกิดขึ้นก็เพราะกิเลสมันเสวนากันอยู่…

จาโค ปฏินิสุสคโค สละคืนถอนออกจากใจนี้เสีย.. ตัณหาทั้งหลากก็ไหลมาจากเหตุ ให้ละวางเสียให้หมด
ให้ตั้งอยู่ในศีล ในทาน ในการบำเพ็ญกุศล ละบาป เสียให้หมดทั้งกาย ทางวาจา ทางใจที่ทุจริตละเสียให้หมด…
รักษากาย วาจาใจ ที่สุจริตไว้ เมื่อนำทุกจริตออกหมดแล้ว จะเหลือแต่สุจริตธรรมตั้งอยู่ใศีล กายก็เป็นศีล วาจาก็เป็นศีล ใจก็เป็นศีล เป็นธรรม เป็นมรรค เป็นผลตั้งขึ้นในจิตใจ สุจริตธรรมตั้งอยู่แล้วก็เบาสบาย..
“..อดีตเป็นธรรมเมา อนาคตเป็นธรรมเมา จิตดิ่งอยู่ในปัจจุบัน รู้ในปัจจุบัน ละในปัจจุบัน ตัดตัณหา ตัดกิเลส ตัดมานุทิฏฐิ ตัดความยึดมั่นถือมั่นของตนให้เสร็จลงก็สงบได้…”

หลวงปู่แหวน สุจิณฺโน
วัดดอยแม่ปั๋ง
อ.พร้าว จ.เชียงใหม่

Comments

comments

Related Stories